3 ARALIK DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ

     Engelsiz Yaşam Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi Ziyareti

 
         Bugün çok özel bir gün. Bugün özel insanların günü. Keşke bir gün değil hergün hatırlansalar değil mi?
       


       Her sene gittiğimiz engelsiz yaşam evi ziyaretini anlatmak istiyorum. Bu sene bugüne denk getirmeye çalıştık ve iznimiz çıktı. Öncelikle belirteyim arkadaşlar bu tür yerlere gitmek için  Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'na dilekçe yazıp onaylanmasını bekliyorsunuz. Başka türlü girilmiyor diye biliyorum. Burada küçük küçük evler var ve yaşlı, genç, bakıma muhtaç, ailesi tarafından terk edilmiş zihinsel ve bedensel engelli  bireyler kalıyor.

  Yine gittim ve yine hatırlandım çok mükemmel bir duygu '
geçen sene gelmiştin, seneye bidaha gel olur mu?' bu dünya üzerinde duyduğum bütün sevgi sözcüklerinin önüne geçiyor.
 

  Yeni bir abi gelmişti,

 gözleri okyanus gibiydi, o kadar masmavi gözleri vardı ki...

Sevipte kavuşamamış bu abi depremden dolayı sakatlanmış ayakları tutmuyor, elleri zor hareket ediyor ve yavaş konuşuyor. Ama harika şiirler yazıyor her fırsatta şiir yazıyor 'beni facebookta ekle pek girmiyorum ama girince bende sana geri döneceğim' diyor. Adını soruyor sana şiir yazıyor ve bana dediği şey 'ay yüzlüm Ayşe'm'. O kadar duygulandım ki hikayesini dinlerken dayanamayıp ağladım 'ağlama' demedi yine o harika şiirlerinden bir mısra okudu 'hayatını bir kitap olarak yaz üzüldüğün şeyleri bir daha yaşamamak için, bu dünya senin gözyaşlarını haketmiyor.' dedi. Bir arkadaşıma çiçek verdi, arkadaşım çiçeği alıp geri ona vermek isteyince  'erkek verdiği çiçeği almaz' deyip çiçeği almadı.


 O teyze ölmüş.


  geçen sene hepimizi ağlatan bir teyze vardı. Torunları terk etmiş onu. Torunlarının özlemiyle yanıyordu. Kızların saçlarını öpüyordu, örüyordu, okşuyordu...
 hepimizi ağlatmıştı o gün
bu sefer gittiğimde görmedim onu her yerde aradım yoktu..
görevliyle konuştum :

'geçen sene bi teye vardı o nerde?'

'hangisi?'

'hani torunlarını çok seven, kimse gelmiyordu ziyaretine adını hatırlayamadım'
'Vezire teyze mi?'

'evet evet o vezire teyze'

dedim büyük bir heyecanla alacağım cevabı düşünememiştim.


'vezire teyze öldü' dedi.


 Yıkıldım o an. Dondum kaldım. Allah'ım etrafımdaki kimseyi göremiyorum. Döndüm ve arkadaşıma 'o teyze ölmüş' dedim gözyaşlarım akıyor farkında değilim, kızlarla sarılıp ağladık duyan herkes çok üzüldü o kadar tatlı bir teyzeydi ki keşke son kez o çok sevdiği ama ziyaretine gelmeyen çocuklarını ve torunlarını görseydi...


Bir tane sevdiğim teyze daha vardı. Bu sefer pastasını ben yedirdim ona bu arada onlarda engelliler gününü kutluyordu o yüzden pasta kestik beraber. Yedirdiğim her kaşıkta bana o kadar güzel dua ediyordu ki pasta bitsin istemedim. Bu arada hepsi Kola'yı çok seviyor (:


Yine 2 tane abi sahnede kapıştı şarkılar söylediler  zihinsel engelliler ama o kadar komikler ki sırf biz gülelim diye her şeyi yapıyorlar. Dans ettik, şarkı söyledik, halay çektik...

Bu sefer hep beraber çorap götürdük 'bere yok mu yaaaa' dediler (:

 mayıs ayında tekrar gitmeyi düşünüyoruz. Havalar düzelecek ve biz daha fazla kalacağız.

resim paylaşmam yasak o yüzden bu bloğu resimsiz kapatıyorum ama orda duvarda yazan bir yazıyı yazmak istiyorum.


 ENGELLİ OLMAK ENGEL DEĞİLDİR

Yorumlar

  1. Böyle bir ziyarette bulunduğunuz için sizi kutlarım, efendim :)
    Teyzeye üzüldüm... Nurlar içinde yatsın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin nurlar içinde yatsın . çok teşekkür ederim bende sizi güzel yazılarınız için Kutlarım

      Sil
    2. Teşekkürler benden, efendim.

      Sil
  2. Aslında sık sık gıtmek dostlar edınmek gerek, keske hayatın ıcınde olabılseler keske boyle sosyal hayattan ayrı olmak zorunda kalmasalardı.... Almanyadayız evımıze yakın bır yaslı bakım evı var her sene kresten cocuklar gıder ordakı yaslı teyze ve amcalara sarkı soylerler.

    Allah yardımcıları olsun

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin. Allah yardımcıları olsun. Çok merak ettiğim bişey var acaba biz gittikten sonra bakıcılar aynı özenle ilgileniyorlar mı onlarla

      Sil
  3. Ziyaretiniz ne kadar mutlu etmiştir onları.. Teyze içinde çok üzüldüm. İnsanlar bazen kendi ailelerine bile çok acımasız olabiliyor. Bu gerçekten çok üzücü

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ölmesine cok üzüldüm inşallah cennetin en güzel yerindedir burda mutlu olamadı çünkü

      Sil
  4. Rabbim sanada en güzel isteklerini karşılaştırır Çocukların olursa senin gibi hayırlı evlatlar olsun inşallah İnsansız bir uzay var oraya kaçsak kafa dinlemek için boşlukta dur öylece kafan toplanır hiç değilse :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel dileklerin için çok teşekkür ederim

      Sil

Yorum Gönder